ඔබේ සුසුම මටද දැනුනා

මීට ටික දිනකට කලින් මට දකින්නට සහ අසන්නට ලැබුන සංවාදයකින් හිත හොදටම රිදුන. එදා මම ටවුමෙ කඩේට ගියා බඩු වගයක් ගන්න. එතනට මට කලින් තවත් කෙනෙක් ඇවිත් හිටිය. මුලින්ම බඩු ගත්තෙ ඔහුයි. ඔහු ඉල්ළුවේ අර වයස අවුරුදු එකත් තුනත් අතර ළමයින්ට දෙන පීඩියාප්‍රෝ කියන පිටි පැකට් එක. ඉතින් මුදලාලි ඔහුට එය ගෙනත් දුන්න. එහි මිල රුපියල් හාරසිය පනහක්. සෑහෙන ලොකු ගණනක්. පස්සෙ ඔහු ඇහුව මීට වඩා පොඩි පැකට් තියෙනවද කියල. මුදලාලි කිව්ව නැහැ කියල. පස්සෙ කරන්න දෙයක් නැති කමට චීස් කෑලි දෙකක් අරගෙන ඔහු ඉවත්ව ගියා. පස්සෙ මම චීස් කෑල්ලක මිල අහල බැලුව. ඒක රුපියල් විසිනමයයි. ඒකත් සෑහෙන ගණන්.

සමහර විට මම මේ ලියපු ටික ඔය අයට නොතේරෙන්න පුළුවන්. කමක් නැහැ. අපි හැමෝම ඉපදෙනව මැරෙනව. තව අපි ලොකු ලොකු දේවල් ප්‍රාර්ථනා කරනව. ආයෙමත් සංසාරෙ ගමන් කරනව. අම්මල තාත්තල තමන්ගෙ දරුවන් වෙනුවෙන් කරන කැප කිරීම, ඔවුන් තමන්ගෙ දරුවන් වෙනුවෙන් දක්වන දයාව, අනුකම්පාව, කොච්චර විශාලද? සමහර විට ඒ තාත්තට එතනින් එහාට කරන්න දෙයක් නැති වෙන්න‍ ඇති. මෙතනින් එහාට මට ලියන්න බැහැ.